Πίσσα σκοτάδι! Κύριο

Ποιος είπε πως χρειάζεται να φοράτε κόκκινη μπέρτα, να είστε χλωμός σαν το φεγγάρι, να μεταμορφώνεστε σε νυχτερίδα και να έχετε μεγάλους, σουβλερούς κυνόδοντες για να μπορείτε να τρέξετε άνετα στο σκοτάδι. Φυσικά, ούτε χρειάζεται να είστε μαλλιαρός λυκάνθρωπος, φρικιαστικό ζόμπι ή άλλο πλάσμα της νύχτας… Αντιθέτως το μόνο που χρειάζεστε είναι οργάνωση, προετοιμασία και μερικές συμβουλές που θα κάνουν τη νύχτα, μέρα!

Για αρκετούς το τρέξιμο στο σκοτάδι, αργά το βράδυ ή πολύ πριν φέξει, έχει γίνει συνήθεια. Άλλοι το έχουν βιώσει όλο αυτό και σε ορεινούς αγώνες, μεγαλύτερους των 50 μιλίων, όπου η εκκίνηση πολύ πριν βγει ο ήλιος είναι υποχρεωτική ενώ ο τερματισμός, όταν έχει ήδη σκοτεινιάσει πολλές φορές είναι αναπόφευκτος. Και ο ίδιος, μάλιστα, μη μπορώντας να κάνω διαφορετικά, λόγω υποχρεώσεων, έχω αρχίσει να βγαίνω συχνότερα για προπόνηση στο Σέιχ Σου την ώρα που όλη η πόλη κοιμάται! Για κάποιον, λοιπόν, που έχει ξεκινήσει πρόσφατα το τρέξιμο ή δεν έτυχε ακόμα να αρχίσει τις προπονήσεις του στο σκοτάδι είναι καλό να πούμε κάποια πράγματα αφού το τρέξιμο στην πόλη διαφέρει αρκετά με το τρέξιμο στο βουνό κατά τη διάρκεια που δεν υπάρχει φυσικός φωτισμός.

 

  

 

Θα ξεκινήσω μιλώντας σχετικά με την ψυχολογία του δρομέα εκείνες τις “σκοτεινές” ώρες. Είναι γνωστό πως ο παράγοντας “Ψυχολογία” παίζει έναν από τους κυριότερους ρόλους για κάθε είδους δραστηριότητά μας. Αν νιώθουμε καλά τότε όλα δουλεύουν ρολόι, αν όμως η διάθεσή μας είναι χάλια τότε καθετί μπορεί να μας δημιουργεί προβλήματα. Ο “Φόβος” είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να μας αποτρέψει από το να βγούμε για τρέξιμο τη νύχτα στο βουνό ή στο δάσος. Πολλοί φοβούνται να τρέξουν ακόμα και εντός πόλεως τις ώρες εκείνες! Εννοείται πως δεν είμαστε παιδιά και έχουμε πάψει να κοιτάμε κάτω από το κρεβάτι για τον Μπαμπούλα όμως δεν παύουν να υπάρχουν πράγματα που μας τρομάζουν. Και όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρανομαστή που δεν είναι άλλος από την προσωπική μας ασφάλεια και τη σωματική μας ακεραιότητα! Το σκοτάδι, λοιπόν, έχει την τάση να διογκώνει τις άσχημες σκέψεις του μυαλού μας γι’ αυτό και έχει μεγάλη διαφορά να τρέχει ένας άντρας τη νύχτα από το να τρέχει μια γυναίκα, όπως επίσης διαφέρει να τρέχουμε στο απόλυτο σκοτάδι ενός πυκνού δάσους με το να τρέχουμε στους δρόμους της πόλης όπου τα πάντα φαίνονται καλύτερα από τις λάμπες της ΔΕΗ ή της φωτεινές επιγραφές των καταστημάτων. Επομένως, για να αποβάλλουμε το συναίσθημα του φόβου δεν έχουμε παρά να οργανωθούμε κατάλληλα ώστε να κάνουμε το περιβάλλον που θα προπονηθούμε πιο οικείο αφού οτιδήποτε μας είναι γνώριμο σίγουρα δεν μας τρομάζει και άρα μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μερικές συμβουλές που αφορούν το νυχτερινό τρέξιμο στο δάσος ή το βουνό και που σαφέστατα θα βοηθήσουν ακόμα και αυτούς που έχουν τρέξει σε αγώνα κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά δεν έτυχε να περάσουν αρκετή ώρα μόνοι τους στο σκοτάδι.

 

  

 

Από πού αλλού να αρχίσω αν όχι από τον φακό; Είναι το εργαλείο που πρέπει απαραίτητα να έχουμε μαζί μας! Προσοχή! Μη βασιστείτε στο φλας από το κινητό σας τηλέφωνο, ούτε σε κάποιο φακό χειρός. Το δυνατό τους φως δεν εξασφαλίζει ότι θα βλέπετε καλύτερα στο σκοτάδι και αυτό διότι κρατώντας τα στο χέρι το φως θα κινείται διαρκώς, καθώς τρέχετε, με αποτέλεσμα πολλές φορές να βλέπετε μαυρίλα εκεί όπου κοιτάτε! Ξοδέψτε κάποια χρήματα και αγοράστε ένα φακό κεφαλής. Ακόμη και ένας σχετικά φτηνός θα κάνει καλύτερη δουλειά αφού θα είναι σταθερός και δεν θα κουράζει τόσο πολύ τα μάτια σας! Και φυσικά μην ξεχάσετε να κουβαλάτε επιπλέον μπαταρίες μαζί σας αφού η απόδοση του φακού επηρεάζεται και από την θερμοκρασία που είναι χαμηλότερη τη νύχτα. Έπειτα από αυτά, το κινητό ή ένας φακός χειρός που θα κουβαλάμε μαζί μας θα λειτουργεί μονάχα σε περίπτωση ανάγκης ή όταν χρειαστεί να αλλάξουμε μπαταρίες σε αυτόν που φοράμε στο κεφάλι. (Εδώ θα κάνω ένα σχόλιο που αφορά τα smartphones που σχεδόν όλοι μας έχουμε. Υπάρχει εφαρμογή με την οποία μπορείτε να ρυθμίσετε το φως του κινητού σας να αναβοσβήνει σύμφωνα με τον διεθνή κώδικα MORSE μετατρέποντας το γνωστό σε όλους “S.O.S” σε φωτεινές ενδείξεις, κάτι που μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμο σε μια δύσκολη κατάσταση).

 

  

 

Και μιας που αναφερθήκαμε στα κινητά τηλέφωνα ας πούμε μερικά πράγματα ακόμη για το πώς να προστατέψουμε τα αντικείμενα αξίας που θα κουβαλάμε επάνω μας. Είναι αυτονόητο πως βγαίνοντας στις 5 τα χαράματα να τρέξεις θα έχεις μαζί σου μονάχα τα απαραίτητα, δηλαδή κλειδιά, τηλέφωνο και mp3,για όσους ακούνε μουσική. Μια έξυπνη λύση είναι να κρεμάσεις ή να κολλήσεις κάποιο αυτοκόλλητο που να αντανακλά το φως. Με αυτόν τον τρόπο αν τυχόν πέσουν κάτω, κοιτώντας προς το μέρος τους με το φακό, θα είναι ορατά αρκετά ευκολότερα!

 

Όπως διαφέρει το τρέξιμο της μέρα με το τρέξιμο της νύχτα άλλο τόσο διαφέρουν τα ρούχα που θα επιλέξουμε όταν έξω έχει φως και όταν έξω έχει σκοτάδι. Κάπου εδώ να σημειώσω πως αναφέρομαι κυρίως για τις νυχτερινές ώρες κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όπου και η νύχτα διαρκεί περισσότερο. Αυτήν την περίοδο, λοιπόν, ο ρουχισμός μας είναι περισσότερος σε σχέση με την άνοιξη και το καλοκαίρι. Τη νύχτα, μάλιστα, που η θερμοκρασία πέφτει ακόμα πιο πολύ είναι αυτονόητο πως θα φορέσουμε κάτι παραπάνω προστατεύοντας όποια μέρη του σώματός μας παραμένουν ακάλυπτα. Ένας καλός συνδυασμός που θα σας κρατήσει ζεστούς ακόμα και τα χαράματα, που οι θερμοκρασίες είναι οι χαμηλότερες για όλο το εικοσιτετράωρο, είναι ο εξής: Ζεστές, άνετες κάλτσες και μακρύ ή ¾ κολάν για τα κάτω άκρα, ενώ όσοι είναι θερμόαιμοι και βράζει το αίμα τους μπορούν να βάλουν κάποιο τεχνικό παντελονάκι για τους κυρίους ή φούστα για τις κυρίες. Για τον κορμό και τα άνω άκρα οι προσωπικές μου επιλογές δεν με έχουν προδώσει ποτέ, ακόμα και όταν είχε μείον έξω! Τα ρούχα που προτιμώ είναι ισοθερμικό μπλουζάκι με κοντό μανίκι και από επάνω τεχνική μπλούζα με μακρύ μανίκι ή το ανάποδο. Ξεκινώντας το τρέξιμο φοράω ένα ψιλό αδιάβροχο – αντιανεμικό το οποίο βγάζω μόλις ζεσταθώ και κουβαλάω μαζί μου τυλιγμένο γύρω από τη μέση μου ή διπλωμένο σε κάποια ζώνη υδροδοσίας. Να προσθέσω εδώ ότι κουβαλώντας το αντιανεμικό γύρω από τη μέση ενδέχεται να μουσκέψει από τον ιδρώτα σας. Έχω δει κάποιους που το τυλίγουν γύρω από τον καρπό τους κάτι που αποτελεί καλή εναλλακτική αν δεν θέλετε να κουβαλάτε ζώνη υδροδοσίας. Όμως δεν τελειώνουμε εδώ καθώς τα χέρια και το κεφάλι πρέπει να είναι και αυτά προφυλαγμένα. Τα γάντια και ο σκούφος ή κάποιο buff θα διαπιστώσετε ότι κάνουν μεγάλη διαφορά! Άλλωστε η θερμότητα του σώματός μας χάνεται κυρίως από τα άκρα. Να πω επίσης ότι τα μάλλινα γάντια ή σκουφιά δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να τα φοράμε στις προπονήσεις μας διότι αν βραχούν, από τη βροχή ή τον ιδρώτα μας, καθυστερούν πάρα πολύ να στεγνώσουν! Φυσικά, αν δεν έχουμε άλλα κάλλιο να βάλουμε αυτά απ’ το να μη φορέσουμε τίποτα.

 

  

 

Όπως σε κάθε πρωινή μας προπόνηση έτσι και τη νύχτα πρέπει να κουβαλάμε μαζί μας πάντοτε νερό αν όχι και ισοτονικά διαλύματα. Προσοχή! Η βραδινή δροσιά μπορεί να σας ξεγελάσει και να σας κάνει να πιστέψετε ότι δεν διψάτε, ωστόσο ο οργανισμός μας δεν παύει να καταναλώνει υγρά καθ’ όσο τρέχουμε και προπονούμαστε. Ακόμα και αν πράγματι δεν διψάτε και τελειώσετε την προπόνησή σας εντελώς “στεγνοί” μη συνεχίσετε να εφαρμόζετε αυτήν την τακτική. Θα υπάρξει περίοδος, στο άμεσο μέλλον, που το αποτέλεσμα της παραπάνω λανθασμένης τακτικής θα εκδηλωθεί ως αίσθημα κόπωσης και εξάντλησης από τον οργανισμό!

 

Και μιας που μιλήσαμε για το τι θα πιούμε, ας πούμε και μερικά πράγματα για το τι θα φάμε. Αν πρόκειται να βγείτε να τρέξετε αργά το βράδυ, πριν από τα μεσάνυχτα, φροντίστε να αφήσετε τουλάχιστον κανένα δίωρο να περάσει από το τελευταίο σας γεύμα, στο οποίο μπορείτε να φάτε όπως συνήθως. Κανείς δεν θέλει να τρέχει με γεμάτο στομάχι, άλλωστε. Αν από την άλλη το πρόγραμμά σας επιβάλλει πολύ πρωινό ξύπνημα τότε πριν βγείτε να τρέξετε φτιάξτε ένα ελαφρύ πρωινό και φάτε. Ο ίδιος, συνηθίζω να τρώω λίγο σκέτο ψωμί με μέλι ή μερικά κριτσίνια αν πρόκειται να βγω για προπόνηση πολύ νωρίς το πρωί. Αποφεύγω γάλα και χυμούς διότι τα πολλά υγρά το πρωί έχουν την τάση να με “ανακατεύουν” όταν τρέχω. Φυσικά, ο καθένας ξέρει καλύτερα τον εαυτό του και τις προσωπικές διατροφικές συνήθειες του οπότε γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.

 

  

 

Αυτό όμως που δεν πρέπει να παραλείψει να κάνει, και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, είναι να κουβαλάει μαζί του λίγη τροφή ή κάποιο σνακ για να το καταναλώσει καθώς τρέχει. Πρέπει να θυμόμαστε ότι τη νύχτα κάνει περισσότερο κρύο έξω, ειδικότερα στο βουνό ή στο δάσος, με αποτέλεσμα ο οργανισμός μας να καταναλώνει περισσότερες θερμίδες απ’ ότι συνήθως για να διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματος φυσιολογική! Άρα αυτές τις έξτρα θερμίδες εμείς πρέπει να του τις παρέχουμε διότι διαφορετικά θα αρχίσουμε να αισθανόμαστε κούραση γρηγορότερα με πιθανό ενδεχόμενο να οδηγηθούμε ακόμα και σε κατάσταση υποθερμίας! Ανάλογα, βέβαια, με το πού τρέχουμε, για πόση ώρα, με πόση ένταση και πόσο εκτεθειμένοι είμαστε στα στοιχεία της φύσης. Η λύση εδώ είναι ένα τζελ, μια μπάρα δημητριακών, κάποιο παστέλι ή ξηροί καρποί ανακατεμένοι με αποξηραμένα φρούτα που θα σας οδηγήσουν με ασφάλεια “από το σκοτάδι στο φως”!



Αναλύοντας, λοιπόν, τα παραπάνω μπορούμε να περάσουμε πλέον στο κομμάτι που αφορά λεπτομέρειες σχετικές με το πού θα τρέξουμε καθώς και στοιχεία στα οποία θα πρέπει να δώσουμε περισσότερη βαρύτητα καθ’ όλη τη διάρκεια της νυχτερινής μας προπόνησης.

 

“Η μέρα με τη νύχτα!” θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη διαφορά μιας ορεινής διαδρομής διασχίζοντάς την με φως αλλά και με σκοτάδι, όπου είναι και το ζητούμενο του άρθρου. Συνεπάγεται, άρα, πως οι πρώτες μας νυχτερινές προπονήσεις θα είναι σε μονοπάτια και δασικούς δρόμους που γνωρίζουμε καλά! Ας μην ξεχνάμε ότι τρέχοντας σε ένα οικείο περιβάλλον νιώθουμε ασφαλείς, σίγουροι και συνάμα άνετοι οπότε έχουμε να ασχοληθούμε μονάχα με την προπόνησή μας. Αντιθέτως, το να βρεθούμε σε κάποιο μονοπάτι από το οποίο δεν έχουμε ξαναπεράσει εγκυμονεί πολλών ειδών κινδύνους, μερικοί από τους οποίους θα μας απασχολήσουν παρακάτω. Θα σας πρότεινα, λοιπόν, να εξερευνήσετε νέα μέρη αφού περάσει αρκετός καιρός και εξοικειωθείτε πλήρως με το νυχτερινό τρέξιμο, στο βουνό ή το δάσος, ώστε να μπορείτε να αντιμετωπίσετε οτιδήποτε συμβεί  και να διαχειριστείτε ψύχραιμα οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση προκύψει! Να θυμάστε πως στις νυχτερινές μας προπονήσεις θα είμαστε μόνοι, τις περισσότερες φορές, σε αντίθεση με κάποιον αγώνα που μπορεί να έχουμε παρέα ή που ο επόμενος δρομέας θα μας προφτάσει σίγουρα κάποια στιγμή αν επιβραδύνουμε.

 

  

 

Θα ξεκινούσα λέγοντας ότι ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως στο μυαλό μας, όταν θα βγούμε για πρώτη φορά να προπονηθούμε νύχτα στο βουνό και το δάσος, αυτό που μας τρομάζει περισσότερο είναι τα άγρια ζώα. Στα περισσότερα μέρη της χώρας μας σας το εγγυώμαι πως δεν κινδυνεύετε να φαγωθείτε από κανένα σαρκοβόρο! Τα μεγαλύτερα και πιο “επικίνδυνα” είναι η αρκούδα και ο λύκος που όμως ζούνε σε απομακρυσμένες γωνιές της Ροδόπης, στη Θράκη, και της Πίνδου στη Δυτική Μακεδονία. Είναι σίγουρο, δε, ότι αυτά μας φοβούνται περισσότερο οπότε θα έχουν ήδη απομακρυνθεί αρκετά από εμάς πολύ πριν τα συναντήσουμε.

 

Το αμέσως επόμενο ζώο που θα έβαζα στη λίστα δεν είναι άγριο, τουναντίον μάλιστα. Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, ο σκύλος, μπορεί να μας επιτεθεί μόνο αν νιώσει πως απειλείται ή αν εισέλθουμε στο χώρο που έχει “μαρκάρει” και θεωρεί δικό του. Φανταστείτε τον εαυτό σας να κοιμάστε τη νύχτα και ξαφνικά μέσα σε όλη την ησυχία να ξυπνάτε και να βλέπετε ένα δυνατό φως να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος σας! Γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε καλά τη διαδρομή που θα τρέξουμε διότι ούτε εμείς θέλουμε να γυρίσουμε άρον-άρον σπίτι μας δαγκωμένοι και ματωμένοι αλλά ούτε και να αναστατώσουμε τα φιλικά τετράποδα. Παρόλα αυτά αν η συμπλοκή είναι αναπόφευκτη, γνωρίζοντας το περιβάλλον που βρισκόμαστε δεν θα δυσκολευτούμε καθόλου να αλλάξουμε πορεία ή να οπισθοχωρήσουμε μέσα στο σκοτάδι!

 

  

 

Τέλος, έχω συναντήσει αρκετό κόσμο στο Σέιχ Σου ο οποίος μου ανέφερε πως είδε αγριογούρουνα! Στην αρχή δεν τους πίστευα γιατί ήμουν σίγουρος πως μέσα στη νύχτα έβλεπαν κάποιο σκυλί και μπερδεύονταν. Ωστόσο, γνωρίζω πλέον ότι υπάρχουν μερικά αγριογούρουνα που έφυγαν από τη περιοχή του Χορτιάτη και τριγυρνούν στο Σέιχ Σου, ακόμη και αν δεν τα έχω δει ο ίδιος. Οι πιθανότητες, λοιπόν, να δούμε κάποιο αγριογούρουνο τη νύχτα είναι αρκετά μεγάλες! Προσοχή! Εδώ δεν μας παίρνει να ορμήσουμε ως άλλος Οβελίξ για να το αιφνιδιάσουμε, όπως ενδεχομένως να κάναμε σε έναν σκύλο. Αν βρεθείτε στο διάβα του καθώς τρέχει φροντίστε να φύγετε από μπροστά του γιατί αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει πορεία! Είναι αυτονόητο δε πως αν μας αρέσει να ακούμε μουσική καθώς τρέχουμε θα πρέπει να χαμηλώσουμε αρκετά την ένταση του ήχου αν θέλουμε να αντιληφθούμε από νωρίς την ύπαρξη κάποιου ζώου.

 

Και αν με την πανίδα ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε καθώς προπονούμαστε τη νύχτα, με την χλωρίδα τι γίνεται; Φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να μας φάει κάποιο τροπικό, σαρκοφάγο φυτό ωστόσο κι εδώ ελλοχεύουν κίνδυνοι που μπορούν να βλάψουν τη σωματική μας ακεραιότητα. Ίσως να είναι η μοναδική περίπτωση που ο άγραφος, για μένα, κανόνας, του να γνωρίζω πολύ καλά τη διαδρομή που τρέχω, να μη ισχύει πάντα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κατάσταση των μονοπατιών μπορεί να αλλάξει ριζικά έπειτα από μια μεγάλη νεροποντή, για παράδειγμα, ή μετά από κάποιες μέρες που δεν έχουμε περάσει από εκεί. Μου έχει συμβεί, όταν ζούσα στην Πάτρα, να τρέχω σε ένα μονοπάτι, κοντά στο χωριό Άνω Καστρίτσι, όπου υπήρχε ένα μικρό νεροφάγωμα το οποίο έπειτα από μια δυνατή καταιγίδα μετατράπηκε σε έναν γκρεμό δυόμιση περίπου μέτρων σ’ εκείνο το σημείο, πιθανότατα από κάποιον ορμητικό χείμαρρο! Λόγω μειωμένης ορατότητας τη νύχτα πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως θα κινούμαστε με μικρότερες ταχύτητες απ’ ότι συνήθως. Συνεπώς είμαστε αναγκασμένοι να υπολογίζουμε περισσότερο χρόνο στη συνολική διάρκεια της προπόνησής μας ώστε να μην αργήσουμε στη δουλειά το πρωί αλλά και να μην πέσει “παντόφλα” το βράδυ που ο/η σύντροφος μας έχει προγραμματίσει νυχτερινή έξοδο! Αυτό θα μας αποφορτίσει από οποιαδήποτε βιασύνη η οποία θα μας αποσπούσε ενδεχομένως την προσοχή κάνοντάς μας να πατάμε όπως-όπως και κινδυνεύοντας να σκοντάψουμε σε κάποιο κλαδί ή να χτυπήσουμε σε κάποια πέτρα. Να είστε σίγουροι, πάντως, ότι με τον καιρό θα γίνεστε ολοένα και γρηγορότεροι τη νύχτα!

 

  

 

Παραπάνω έγραψα ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο άνθρωπος. Και αυτό είναι μια γενική αλήθεια. Αν θέλετε να γυρίζετε σώοι στο σπίτι μετά από κάθε τρέξιμο θα σας συμβούλευα να είστε όσο το δυνατόν πιο ορατοί στα αυτοκίνητα, φορώντας κάποιο αντανακλαστικό στο φως βραχιόλι ή ρούχο. Μπορεί να την πατήσετε στη διασταύρωση πριν το σπίτι σας ή να σας τύχει, όπως σε ‘μένα, να συναντήσετε αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν τους δασικούς δρόμους του Σέιχ Σου τη νύχτα! Επίσης καλό θα είναι είστε επιφυλακτικοί με όσους συναντήσετε, καθ’ όσο τρέχετε, των οποίων οι δραστηριότητες μπορεί να κρύβουν κινδύνους. Είναι φανερό ότι κάποιος ποδηλάτης, άλλος δρομέας ή κάποιος που έβγαλε το σκύλο του βόλτα δεν έχει σκοπό να μας κάνει κακό.

 

Αν είμαστε προετοιμασμένοι και ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και πιστέψτε με όταν σας λέω ότι στο τέλος οι βραδινές προπονήσεις θα σας αρέσουν περισσότερο!

 

Λεζπουρίδης Θεοχάρης.

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ