Το 2017, η τελευταία διοργάνωση του πρωταθλήματος Cyclades Trail Cup, το Tinos Challenge, επέστρεψε στη δεύτερη χρονιά του ανανεωμένο, αναβαθμισμένο και αποφασισμένο να αποτελέσει μία πραγματική πρόκληση για όποιον θαρραλέο αθλητή αποφάσιζε να ταξιδέψει στην Τήνο στις αρχές Δεκεμβρίου, με σκοπό να γνωρίσει τα καλά φυλαγμένα και απρόσμενα εντυπωσιακά μυστικά αυτού του παρεξηγημένου, «χειροποίητου» νησιού (όπως την αποκάλεσε ο Κορνήλιος Καστοριάδης).

Ο αγώνας επανασχεδιάστηκε εξολοκλήρου, έλαβε νέα, χειμωνιάτικη ημερομηνία και επιστρατεύτηκε η φαντασία και το μεράκι της οργανωτικής ομάδας μαζί με την πολύτιμη βοήθεια των χορηγών, με στόχο να διαμορφωθεί ένα εξαιρετικά πρωτότυπο και ελκυστικό πακέτο για τους συμμετέχοντες. Έλαβε το χαρακτηρισμό «Extreme Edition» για το λόγο ότι προγραμματίστηκε να διεξαχθεί στις αρχές Δεκεμβρίου με πιθανότατα αντίξοες καιρικές συνθήκες και δεδομένου ότι η επιτυχής συμμετοχή προϋποθέτει τον τερματισμό σε ένα ζόρικο vertical run το Σάββατο και σε μία χορταστική trail διαδρομή 20 χιλιομέτρων την Κυριακή. Πρωταρχικός στόχος της διοργάνωσης ήταν να αναδείξει την πολιτιστική κληρονομιά και τη γεωγραφική μοναδικότητα του εναλλακτικού νησιού, προσφέροντας μία ολοκληρωμένη «γεύση» της Τήνου η οποία συνδυάζει τον αθλητισμό με τον τουρισμό, τη γαστρονομία, ακόμα και την… αστρονομία!

Η πολύμηνη, εύστοχη παρουσίαση και προβολή του αγώνα κατόρθωσε να μας ανοίξει την όρεξη για χειμωνιάτικη ορεινή περιπέτεια στο νησί, και έτσι το Advendure αποφάσισε να ταξιδέψει στις αρχές Δεκεμβρίου στην Τήνο για να δει από κοντά όλα όσα είχε ετοιμάσει η δραστήρια και ευφάνταστη ομάδα των διοργανωτών. Οι δυνατοί άνεμοι που επικρατούσαν εκείνες τις ημέρες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σημαντικά προβλήματα στην ομαλή διεξαγωγή των αγωνισμάτων, κυρίως λόγω του απαγορευτικού στον απόπλου των πλοίων από Ραφήνα το Σάββατο το πρωί. Τελικά, έστω και με λίγη καθυστέρηση έφτασαν στο νησί και οι τελευταίοι συμμετέχοντες οι οποίοι κατευθύνθηκαν στο χωριό Υστέρνια, όπου επρόκειτο να λάβει χώρα ο πρώτος αγώνας του διημέρου, το vertical run απόστασης 1,5 χιλιομέτρου, με 325 μέτρα θετικής υψομετρικής. Κατηφορίζοντας το μονοπάτι, το οποίο θα έπρεπε λίγο αργότερα να ανέβουμε τρέχοντας ή έστω σκαρφαλώνοντας με γοργό ρυθμό, μας πλημμυρίζουν οι ευωδιαστές μυρωδιές από θυμάρι, ρίγανη και άλλα αρωματικά φυτά και βότανα της περιοχής. Μετά από κάποια λεπτά, και ενώ συναντάμε άλλους δρομείς που έχουν ξεκινήσει την ανηφορική πορεία ανά τριάδες ή τετράδες, φτάνουμε στο σημείο της εκκίνησης όπου διαπιστώνω με μια μικρή ανησυχία ότι τα πόδια μου έχουν ήδη επηρεαστεί από το κατηφορικό περπάτημα. Πώς θα προλάβουν να χαλαρώσουν για να ανέβουν τρέχοντας αυτή την απόσταση; Ίσως θα ήταν προτιμότερο να επιλεγεί άλλος τρόπος για τη μεταφορά των αθλητών στην εκκίνηση του vertical.

Η σχετικά σύντομη διαδρομή είναι εξαιρετικά όμορφη καθώς διέρχεται ανάμεσα από πεζούλες και ανηφορίζει ένα ελικοειδές, πετρόχτιστο μονοπάτι με κατεύθυνση τη μικρή πλατεία του ναού της Αγίας Παρασκευής στα Υστέρνια. Η ανάβαση όμως είναι πραγματικά επίπονη και φαντάζει ατελείωτη καθώς τα λεπτά κυλούν αργά και βασανιστικά! Υποστηρικτές μας στο δύσκολο αυτό έργο οι Σαμαρείτες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που βρίσκονται εκεί για να εγγυηθούν την ασφάλειά μας και να μας δώσουν κουράγιο για να συνεχίσουμε. Γνωρίζοντας ότι μετά από αυτή τη δοκιμασία ακολουθεί το πλούσιο γεύμα του πάστα πάρτι, όλοι οι συμμετέχοντες επιστρατεύουμε και τις τελευταίες δυνάμεις μας για να φτάσουμε στην τελική ευθεία, δηλαδή τη σκάλα που οδηγεί στον τερματισμό μπροστά στην εκκλησία.

Όταν ολοκληρώνεται το… ψυχοβγαλτικό vertical, μαζευόμαστε όλοι στις αίθουσες του δημοτικού σχολείου για ένα παραδοσιακό γλέντι που έχει επιμεληθεί ο Σύλλογος Υστερνιωτών «Η Αγία Παρασκευή», με μουσική, χοιροσφάγια και φυσικά άφθονα ζυμαρικά! Μετά από τις χορταστικές μερίδες του πάστα πάρτι, το επίσημο πρόγραμμα περιλάμβανε βραδιά αστρονομίας στον προαύλιο χώρο της Μονής Ιεράς Καρδίας, ωστόσο οι δυνατοί άνεμοι που έπνεαν στην περιοχή δεν επέτρεψαν την υλοποίηση αυτής της ενδιαφέρουσας ιδέας. Ακολούθησε η απαραίτητη τεχνική ενημέρωση για το βασικό αγώνα της Κυριακής και μια μίνι διάλεξη για τον τρόπο χρήσης πυξίδας και χάρτη, με τη συνοδεία κρασιού από το Βώλακα και νόστιμων τοπικών εδεσμάτων. Η όμορφη, ξεχωριστή βραδιά ολοκληρώνεται νωρίς και κατευθυνόμαστε όλοι για ύπνο καθώς την επόμενη μέρα μας περιμένει μια νέα, συναρπαστική δοκιμασία.

Πρωί Κυριακής στη Μονή Ιεράς Καρδίας στο όρος Ξώμβουργο, στην περιοχή Τριπόταμος της Τήνου και σε υψόμετρο 465 μέτρων, κάτω από τον επιβλητικό αρχαιολογικό χώρο του κάστρου Εξωμβούργου: ένα σχεδόν κινηματογραφικό σκηνικό, αναμφίβολα το πιο εντυπωσιακό που έχω δει σε εκκίνηση αγώνα! Ο άνεμος συνεχίζει να φυσά παγωμένος καθώς συγκεντρώνεται στο χώρο του μοναστηριού ένα χαρούμενο, ενθουσιώδες πλήθος για άλλη μία πρωτοτυπία της διοργάνωσης: τον πρωινό μπουφέ! Πράγματι, πριν από την εκκίνηση μας περιμένει ένας πλούσιος αθλητικός μπουφές με τοπικές γεύσεις που περιλαμβάνουν τάρτα βρώμης με ντομάτα, καραμελωμένα κρεμμύδια, ελιές και κάπαρη, φοκάτσια με αλεύρι ολικής άλεσης, κίτρινη κολοκύθα και σπόρους, ξερά σύκα Τήνου γεμιστά με μπάρες από βρώμη, καρύδι, αμύγδαλο και σουσάμι, και κέικ μήλου με σταφίδες! Έχοντας αποθηκεύσει την απαραίτητη ενέργεια, φτάνει η ώρα να λάβουμε θέση στην εκκίνηση η οποία δίνεται με τον πιο εντυπωσιακό και ηχηρό τρόπο, με μία κανονιά!

Με σύμμαχο τον καιρό που δημιούργησε ιδανικές συνθήκες για τρέξιμο, έχει έρθει πλέον η στιγμή να απολαύσουμε μία αληθινά μοναδική και γεμάτη ποικιλία διαδρομή που δικαιολογεί απόλυτα το χαρακτηρισμό του «extreme» και μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τρέχοντας μία από τις ωραιότερες περιοχές του νησιού. 20 χιλιόμετρα με αλλεπάλληλα ανεβοκατεβάσματα συνολικής θετικής υψομετρικής 1000 μέτρων που διέρχονται από πέτρινα και μαρμάρινα καλντερίμια, αρχαία τοιχία, γεφύρια, αλώνια, ποταμάκια, νερόμυλους, ανεμόμυλους, περιστεριώνες, αναβαθμίδες, δάση βελανιδιάς, εγκαταλελειμμένους οικισμούς και αμέτρητα γραφικά σοκάκια μέσα από 13 παραδοσιακά χωριά: ο Κουμάρος σκαρφαλωμένος πάνω σε γρανιτένιους βράχους, ο Βώλαξ με τεράστιους γρανιτένιους ηφαιστειογενείς ογκόλιθους, η Αγάπη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, περίτεχνες καμάρες και μαρμάρινες κρήνες, το Σκλαβοχώρι γεννέτειρα του ζωγράφου Νικολάου Γύζη, ο Σκαλάδος με γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια, ο μικρός αλλά πολύτιμος Κρόκος, η καταπράσινη ατμοσφαιρική Περάστρα με πετρόκτιστα γεφύρια, βρύσες και ερειπωμένα λιοτρίβια και νερόμυλους, η Κώμη το κεφαλοχώρι με την παραδοσιακή τηνιακή αρχιτεκτονική, το Σμαρδάκιτο με πανοραμική θέα στο Εξώμβουργο, ο Ταραμπάδος με την κοιλάδα των περιστεριώνων, ο Κάμπος με τις ανθοστολισμένες αυλές των σπιτιών, τα Λουτρά με τα μοναστήρια Ιησουιτών και Ουρσουλινών μοναχών, και τέλος η Ξινάρα με την έδρα της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου-Τήνου. Δίχως αμφιβολία η πιο εντυπωσιακή και πλούσια διαδρομή ορεινού αγώνα που δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις ή να νιώσεις μονοτονία ούτε για ένα λεπτό!

Εθελοντές, ντόπιοι χωρικοί και διασώστες συντροφεύουν τους δρομείς με την έντονη παρουσία τους σε μεγάλος μέρος της διαδρομής, ενώ ικανοποιητικός είναι και ο αριθμός των σταθμών ανεφοδιασμού που προσφέρουν άφθονα τοπικά προϊόντα, νερό και αναψυκτικά. Εξαιρετική η σηματοδότηση σχεδόν σε όλη τη διαδρομή του αγώνα με κορδέλες, κόκκινα-άσπρα πεζοπορικά ταμπελάκια και κόκκινα βέλη πάνω σε πέτρες. Και θα μπορούσε να αγγίξει την τελειότητα αν είχε τοποθετηθεί ένας εθελοντής σε μία κρίσιμη διασταύρωση λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν από τον τερματισμό, όπου τα σημάδια ήταν συγκεχυμένα, ώστε να αποφευχθεί η λανθασμένη πορεία στην κατεύθυνση των αθλητών.

Η πρωτοτυπία αποτυπώθηκε και στα χειροποίητα ξύλινα μετάλλια, καθώς και στα συλλεκτικά, «άγρια» έπαθλα που είχαν ως κεντρική μορφή τον τράγο, αλλά και στο εξαιρετικά χρήσιμο δώρο για έναν δρομέα, μία τσάντα με μεγάλη ποικιλία ζυμαρικών, προσφορά ενός από τους χορηγούς του αγώνα. Μετά τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες, το χορταστικό αθλητικό διήμερο φτάνει στο τέλος του και έρχεται η στιγμή να αποχαιρετίσουμε το νησί της Τήνου έχοντας γεμίσει τις αποσκευές μας με πλούσιες εικόνες, ξεχωριστές τοπικές γαστριμαργικές γεύσεις, νέες γνώσεις και εμπειρίες από έναν τόπο απρόσμενα ζεστό και φιλόξενο, ακόμα και το χειμώνα!

Κατερίνα Κουκάκη