Κυριακή 19 Ιουλίου 2020, ψηλά στην Πλάκα,  έχουμε από ώρα πιάσει ρυθμό  στην εύκολη κόψη. Αντίθετα από χθες, σήμερα η μέρα είναι άνετη και εμείς ρολάρουμε στον βράχο. Σκέφτομαι αυτό που είπε νωρίτερα ο Αλέξης, για το πόσο η έκφραση  Rock ‘n’ Roll ταιριάζει με αυτό που κάνουμε στις ορθοπλαγιές, εδώ πάνω στα βουνά. Καλά τα κλαρίνα και οι φλογέρες δε λέω, αλλά η αναρρίχηση αφορά κυρίως κάτι παιδιά της πόλης, που ‘χουν το αδιαχώρητο στη ψυχή τους και μια  άσβεστη δίψα για ανοιχτούς ορίζοντες στη καρδιά τους. Ο ήχος της είναι  μεταλλικός.    

Λέγεται ότι η χρυσή δεκαετία του αλπινιστή είναι αυτή μεταξύ τα  35 - 45 έτη. Είναι η εποχή της πρώτης ωρίμανσης που η εμπειρία αρχίζει να αποκρυσταλλώνεται εμποτίζοντας συνήθειες, στάσεις και τακτικές και που προσδιορίζονται οι βασικές συντεταγμένες της ζωής. Η εποχή που ο αλπινιστής μπορεί να επιλέξει με μεγαλύτερη άνεση στόχους συμβατούς και να επικεντρωθεί με περισσότερη ακρίβεια στις επιλογές του, να οξύνει την εγρήγορσή του και να εμβαθύνει στην τέχνη του. Η εποχή που το σώμα του από την χρόνια χρήση  έχει αρχίσει να προσαρμόζεται στην καταπόνηση, όντας ακόμη αρκετά υγιές και δυνατό. Αλλά και η εποχή  μεγαλύτερης ανεξαρτησίας, με περισσότερα λεφτά στην τσέπη και τις ίδιες περίπου υποχρεώσεις, αν δεν έχει ξεκινήσει οικογένεια. Πολλοί φερέλπιδες δεν θα προλάβουν ποτέ να την ζήσουν, κάποιοι άλλοι δεν πρόκειται ποτέ να την ξεπεράσουν.

Η ταχύτητα είναι μια παράμετρος που όλο και περισσότερο υπολογίζεται στην αξία μιας ανάβασης στις μέρες μας. Οι θιασώτες της προβάλλουν  τα πλεονεκτήματα της σε δύο επίπεδα. Στην ασφάλεια -με την έννοια του περιορισμού έκθεσης σε αντικειμενικούς κινδύνους και στην αποτελεσματικότητα -με την έννοια ότι αυτός που σκαρφαλώνει γρήγορα μπορεί να σκαρφαλώσει περισσότερα μέτρα. Η αλήθεια είναι ότι για να σκαρφαλώσεις γρήγορα θα πρέπει να κάνεις αρκετές εκπτώσεις στην ασφάλεια, ιδιαίτερα σε τεχνικές αναρριχήσεις, επίσης ακόμη και στο μακρινό παρελθόν που ο χρόνος λογιζόταν λιγότερο, οι ορειβάτες σκαρφάλωναν  με αποτελεσματικότητα μεγάλες και τεχνικά δύσκολες διαδρομές. Αυτό που φαίνεται  μάλλον να ενισχύει την προσέγγιση είναι, ο σύγχρονός τρόπος ζωής που έχει προάγει την ίδια την  ταχύτητα σε αξία και κέρδος. Επίσης, η εξέλιξη των υλικών, των μέσων και της πληροφόρησης διευκολύνει τον αναρριχητή να κουβαλά λιγότερο βάρος και να επικεντρώνεται στην προσπάθεια με μεγαλύτερη ακρίβεια. Στην πραγματική αναρρίχηση ωστόσο η ποιότητα  υπερέχει της ταχύτητας.

Η αναρρίχηση της Πλάκας της Συκιάς με καλοκαιρινές συνθήκες ακόμη και στις μέρες μας, φαίνεται σε πολλούς  σαν μια μεγάλη πρόκληση, όμως το πραγματικά απόλυτο  είναι να την ανέβεις χειμώνα! Αντίθετα από ό,τι πιθανόν να φαντάζεται κανείς,  με παγόβιδες να συρίζουν και πιολέ να κρέμονται σε πάγους, γάμπες να πιάνουν φωτιά στα neve και κραμπόν να hookάρουν σε αμυχές βράχου, η αναρρίχηση με χειμερινές συνθήκες της μεγαλύτερης ορθοπλαγιάς της χώρας δεν έχει τίποτα το εξωτικό να προσφέρει, πάρα μόνο κακουχίες. Κρύο, βρεγμένος βράχος, πατάρια με μαλακά χιόνια και καταπτώσεις πετρών και πάγων, αυτά βασικά διαθέτει το μενού της Πλάκας τον χειμώνα.

Η πραγματική πρόκληση για τον αναρριχητή στην Πλάκα της Συκιάς είναι η δυσκολία ανταπόκρισης σε περίπτωση που κάτι στραβώσει. Η μορφολογία και το μέγεθος της ορθοπλαγιάς περιπλέκει την υποχώρηση και κάνει την παροχή εξωτερικής βοήθειας σχεδόν αδύνατη. Η αίσθηση απομόνωσης είναι έντονη παρά τη θέα του χωριού από κάτω. Η σχοινοσυντροφιά είναι μόνη και αβοήθητη εκεί πάνω και θα πρέπει να ανταπεξέλθει στα αναπάντεχα με ιδία μέσα. Ευτυχώς, λίγα ατυχήματα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα και όλα έχουν αντιμετωπισθεί με επιτυχία.