Το μυστικό τους στηρίζεται στην ευκολία, στο ελάχιστο βάρος και στον μικρό όγκο τους που μειώνεται ακόμα περισσότερο καθώς πίνουμε. Είναι σαν να κουβαλάμε έναν υδροασκό στο χέρι μας. Τα θετικά τους χαρακτηριστικά είναι πολλά όμως υπάρχουν και κάποια αρνητικά. Συγκεκριμένα θα αναφερθώ σε ένα μονάχα το οποίο μπορεί να αχρηστεύσει εντελώς το φλασκί ή τον υδροασκό μας αν συμβεί. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τους, το μαλακό υλικό κατασκευής, είναι και αυτό που τα καθιστά πιο ευάλωτα σε σχέση με τα πλαστικά παγούρια. Αν, λοιπόν, τύχει να τρυπήσουν τότε δεν υπάρχει δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσουμε άλλο. Και πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Με διάφορους τρόπους.

Αυτός που συνέβη σε ‘μένα πιστεύω ότι είναι και ο πιο συχνός. Κρατώντας στο χέρι το μαλακό φλασκί, και τρέχοντας, πολλές φορές το πίεζα περισσότερο όταν ήθελα να πιω. Άλλοτε πάλι, έριχνα μέσα ηλεκτρολύτη, σε μορφή αναβράζοντος δισκίου, με αποτέλεσμα τα αέρια να ασκούν μεγαλύτερη πίεση στα τοιχώματα, σαν ένα μπαλόνι που φούσκωνε διαρκώς. Τέλος, μερικές φορές, αφού έπινα, το φούσκωνα ξανά ώστε να έχει το αρχικό του σχήμα για να μπορώ να το κρατάω καλύτερα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την εξωτερική πίεση που δεχόταν από το χέρι μου οδήγησαν στο να σκάσει το φλασκί. Αιτία θανάτου, άρα, το υπερβολικό “ζούληγμα”. Μη φανταστείτε όμως πως έσκασε και έγινε κομμάτια, απλώς άνοιξε μια τρύπα, στο σημείο που ενώνονται οι δυο πλευρές του, αρκετή βέβαια για να αδειάζει με αργό ρυθμό.

Παρόλα αυτά στους ασκούς που φοράμε στα σακίδια πλάτης είναι δυσκολότερο να συμβεί το παραπάνω καθώς είναι πιο προστατευμένοι, δεν τους ανοιγοκλείνουμε συνέχεια, διότι παίρνουν μεγαλύτερη ποσότητα υγρών στο εσωτερικό τους, και έχουν συνήθως το δικό τους ξεχωριστό χώρο αποθήκευσης. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να τρυπήσουν.

Τα φλασκιά και οι ασκοί κατασκευάζονται από ένα εύκαμπτο, πλαστικό πολυμερές δίχως τη χρήση Δισφαινόλης-Α (BPAfree)  και Πολυβινυλοχλωριδίου (PVCfree) καθιστώντας τα έτσι πιο ασφαλή για την υγεία μας. Στα προϊόντα αυτά χρησιμοποιείται η μέθοδος της θερμοκόλλησης στο σημείο που ενώνεται η μία πλευρά με την άλλη, στο κάτω μέρος αλλά και στο επάνω που εφάπτεται με το πιο σκληρό πλαστικό, όπου βρίσκεται η “θηλή” που πίνουμε, ώστε να γίνουν στεγανά. Αυτά είναι και τα σημεία με τον περισσότερο κίνδυνο για να τρυπήσουν. Η επιδιόρθωση απαιτεί την ίδια μέθοδο με αυτήν που κατασκευάστηκε. Δεν είναι ανάγκη, ωστόσο, να προβείτε στην αγορά ενός μηχανήματος θερμοκόλλησης, παρότι κυκλοφορούν αρκετά στο εμπόριο.

Το μόνο που θα χρειαστούμε είναι μια συσκευή σιδερώματος και ελάχιστα λεπτά από το χρόνο μας. Αρχικά, πρέπει να βεβαιωθούμε πως το φλασκί ή ο ασκός έχουν στεγνώσει καλά. Έπειτα, βάζουμε στο ρεύμα το σίδερο και ρυθμίζουμε τη θερμοκρασία του στη χαμηλότερη ένδειξη. Προσοχή! Δεν θέλουμε να υπάρχει νερό στο σίδερο για να μη δημιουργείται ατμός καθώς το χρησιμοποιούμε! Στη συνέχεια πιέζουμε με την άκρη του ηλεκτρικού σίδερου στο σημείο που υπάρχει η τρύπα, για τρία με πέντε δευτερόλεπτα, και το απομακρύνουμε. Το αφήνουμε λίγο να κρυώσει και φουσκώνουμε με αέρα για να διαπιστώσουμε αν πέτυχε η εγχείρηση! Αν συνεχίζει να έχει “φούιτ”, όπως λέμε εδώ βόρεια, επαναλαμβάνουμε τη παραπάνω διαδικασία πιέζοντας με το σίδερο λίγο πιο δυνατά. Αν και πάλι χάνει, αυξάνουμε ελαφρώς τη θερμοκρασία απ’ το ατμοσίδερο. Προσοχή και πάλι με τη θερμοκρασία του σίδερου καθώς αν είναι πολύ υψηλή μπορεί να λιώσει το πλαστικό και να τα κάνει όλα χάλια!

Στην περίπτωση που η τρύπα ή το σκίσιμο είναι αρκετά μεγάλο ίσως να χρειαστείτε κάποιο κομμάτι από το ίδιο υλικό που θα χρησιμοποιήσετε ως “μπάλωμα”. Μια καλή ιδέα είναι να μην πετάξετε κάποιο παλιότερο φλασκί ή ασκό που για κάποιο λόγο δεν χρειάζεστε πλέον. Είναι αυτονόητο πως θα σας πάρει περισσότερο χρόνο για την επιδιόρθωση καθώς και αρκετή υπομονή.

Ο πιο πάνω τρόπος θα δώσει μια παράταση ζωής στο φλασκί ή στον ασκό σας. Φυσικά, και δεν θα κρατήσει για πάντα. Τίποτα δεν κρατάει! Όμως θα γλυτώσει το πορτοφόλι σας από ένα μικρό έξοδο!

Το άρθρο ανήκει στην σειρά: "Οι Συμβουλές του Advendure". Τα υπόλοιπα άρθρα της σειράς μπορείτε να τα διαβάσετε στα ακόλουθα link:

Αδιαβροχοποίηση των παπουτσιών μας με μια απλή διαδικασία

Και εγένετο φώς

Λεζπουρίδης Θεοχάρης