Ανάμεσα στις γυναίκες, η 38χρονη Ελβετή Natascha Badmann, έκανε μια κίνηση προς το τέλος του τρεξίματος και άφησε δεύτερη την Αυστραλή Michellie Jones. Η Jones, αργυρή ολυμπιονίκης στο τρίαθλο το 2000, έκανε παρόλα αυτά μια εντυπωσιακή παρουσία στο Μεγάλο Νησί, κυριαρχώντας στο ποδήλατο και στο μεγαλύτερο μέρος απ το τρέξιμο πριν χάσει την πρωτιά από την Badmann στο δεύτερο μισό του μαραθωνίου.

Καταρρίπτοντας την τάση των όλο και πιο αργών τελικών επιδόσεων τα τελευταία χρόνια, τόσο οι άνδρες αθλητές όσο και οι γυναίκες αθλήτριες, έκαναν γρήγορους χρόνους, γεγονός που κατά ένα μέρος οφειλόταν στις σχεδόν ιδανικές συνθήκες (άπνοια), που επικρατούσαν στο ποδήλατο και στο τρέξιμο.

Ωστόσο υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός από απώλειες μεγάλων ονομάτων μέσα στον αγώνα. Η Καναδή Lisa Bentley, η οποία είχε τερματίσει 4η την προηγούμενη χρονιά, εγκατέλειψε τον αγώνα στο ποδήλατο. Η Bentley υπέφερε τη τελευταία εβδομάδα πριν τον αγώνα από μια άγνωστη ασθένεια γαστρεντερικής μορφής. Τρεις μέρες πριν τον αγώνα πήγε στο νοσοκομείο και εκεί της έγινε σύσταση να πραγματοποιήσει πολύωρες εξετάσεις, προκειμένου να εξακριβωθούν τα αίτια της κατάστασής της. Όμως η Bentley διάλεξε να αναβάλει τις εξετάσεις και να αρχίσει μια αντιβίωση που θα καταπολεμούσε το πρόβλημά της.

Επίσης έξω, ήταν ο Βρετανός Simon Lessing, ο οποίος αγωνίστηκε στο Ironman Coeur d’Alene τον περασμένο Ιούνιο, αλλά εγκατέλειψε στο τρέξιμο και στο Καναδικό Ironman αργά τον Αύγουστο, όπου τελικά και κέρδισε το ‘εισιτήριο’ για το Kona. Ο Lessing υπέφερε από ένα ταραγμένο στομάχι στο ποδήλατο και αφού κατάφερε να πλασαριστεί στο κύριο γκρουπ μετά το πρώτο μισό του ποδηλάτου, άρχισε να μένει πίσω μετά την επιστροφή στη βόρεια άκρη του νησιού και αργά αλλά σταθερά έχασε την επαφή με τους επικεφαλής.

Ο Tim DeBoom, νικητής το 2001 και 2002, τα παράτησε στο τρέξιμο αφού έμεινε πίσω στο ποδήλατο, πιθανόν εξασθενώντας από τη δύναμη του Al-Sultan στην κορυφή ή και από την ταυτόχρονη επίθεση του Καναδού Peter Reid.

Ίσως όμως μία από τις μεγαλύτερες απώλειες της μέρας ήταν αυτή του Γερμανού Normann Stadler. Ο Stadler που κολύμπησε σε 55:01 για να βγει απ το νερό αρκετά πίσω από τους πρωταγωνιστές, γρήγορα μπήκε στο παιχνίδι στο ποδήλατο, προσπερνώντας πολλούς αντιπάλους του σε μια εντελώς ανέφελη μέρα, χωρίς καθόλου αέρα. Στην κατάβαση για το Kawaihae, μετά την μεταβολή στο Hawi, ωστόσο, ο Stadler έπαθε λάστιχο και έχανε λίγο-λίγο τον αέρα από μια μικρή τρύπα στο λάστιχό του. Όταν σταμάτησε για να δεχτεί το σέρβις της διοργάνωσης βρέθηκε να πέφτει αρκετές θέσεις πίσω από την 3η που είχε εκείνη τη στιγμή. Όταν ξαναγύρισε στον αγώνα και μπήκε στο γκρουπ με τους Reid, Lessing, DeBoom, τον Νεοζηλανδό Brown και τον Αμερικανό Widoff, ο Stadler έπαθε ένα ακόμα λάστιχο που τον ανάγκασε να αποχωρήσει οριστικά, με δάκρυα στα μάτια.

Αφού κολύμπησε σε 49:54, ποδηλάτησε σε 4:25:22 και έτρεξε σε 2:54:51, ο Al-Sultan έφτασε στην πρώτη νίκη του στη Χαβάη, σε συνολικό χρόνο 8:14:17, που είναι ο πιο γρήγορος χρόνος σ αυτή τη διαδρομή, από το 1996 όταν ο Βέλγος Luc Van Lierde έκανε 8:04:08, και ο πέμπτος πιο γρήγορος στην ιστορία του Kona.

«Οι συνθήκες σήμερα ήταν σχεδόν ιδανικές», δήλωσε ο 6 φορές νικητής του Ironman της Χαβάης, Dave Scott. Αντίθετα με τα τελευταία χρόνια, η μέρα ξεκίνησε με καθαρό ουρανό, με εξαιρετικά ασθενείς ανέμους που έβγαλαν ένα απλό ρυτίδωμα στην Ακτή Kailua. Όταν οι αθλητές ξεκίνησαν το ποδήλατο κι ενώ οι θερμοκρασίες άρχισαν να ανεβαίνουν, οι άνεμοι παρέμειναν το ίδιο ασθενείς, δυναμώνοντας μόνο όταν οι αθλητές άρχισαν να ανηφορίζουν στο Hawi.

Βγαίνοντας από το νερό τρίτος, ο Al-Sultan γρήγορα βρέθηκε στην πρώτη θέση στο ποδήλατο, σπρωγμένος από ένα ελαφρύ αεράκι βόρεια στο Queen K. Στο ΚΜ-50, ο Al-Sultan είχε περισσότερα από δύο λεπτά διαφορά από τον Δανό Torbjorn Sindballe και άλλα 30 ακόμα δευτερόλεπτα από τον Αμερικανό Chris Lieto και τον Lessing, και μετά ακολουθούσε ένα μεγάλο γκρουπ τραβηγμένο από τους Reid, DeBoom, Brown, Stadler και Widoff.

Καθώς το πλήθος κινήθηκε βόρεια προς το Kawaihae, ο Stadler και ο Lieto ξέφυγαν μπροστά από το γκρουπ, κερδίζοντας τρία λεπτά από εκείνους που τους καταδίωκαν και μαζεύοντας χρόνο από τον Al-Sultan, μέχρι που ο Stadler βγήκε απ το παιχνίδι με το σκάσιμο του λάστιχού του. Σύντομα ωστόσο, μετά το λάστιχο του Stadler, ο Reid πιθανά φοβούμενος ίσως μήπως δώσει τόσο πολύ χρόνο στους δυνατούς Γερμανούς ποδηλάτες, έχοντας χάσει ο ίδιος 23 λεπτά από τον Stadler στο ποδήλατο το 2004, επιτέθηκε και μπήκε επικεφαλής στο γκρουπ που συμμετείχε και αποτελούνταν από 15 αθλητές, σπάζοντας το ρυθμό και τραβώντας πίσω του τον Γάλλο Chabaud (ο οποίος θα εγκατέλειπε λίγο αργότερα), τον DeBoom και τον Widoff, μέχρι που ο ρυθμός του αποδείχτηκε πολύ δυνατός για το τρίο. Στην πραγματικότητα η επίθεση του Reid, του έδωσε πίσω 3 λεπτά που του είχε πάρει ο Al-Sultan, που φάνηκε να υποφέρει στα τελευταία 30 χιλιόμετρα, καθώς έχασε τελικά την πρωτιά στο ποδήλατο, από τον Sindballe.

Όταν όμως ξεκίνησε να τρέχει ο Al-Sultan, τότε απέδειξε ότι βρισκόταν μακριά από το να χάσει τη μέρα αυτή, αφού γρήγορα εδραίωσε την πρωτιά του περνώντας τον Sindballe, με ένα πλεονέκτημα τριών λεπτών, καθώς οι κορυφαίοι αθλητές έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής μέσω του Kailua, μετά το μπρος-πίσω (out & back) τμήμα στο Alii Dr.

Ακόμα και τότε ο Reid έδειχνε δυνατός, μόλις 4 λεπτά πίσω από την κορυφή καθώς έτρεχε στον απότομο ανήφορο του λόφου Palani, ο οποίος φέρνει τους αθλητές πίσω στον αυτοκινητόδρομο Queen K, για την καυτή και χωρίς ίσκιο πορεία προς το Natural Energy Lab, παραδοσιακά μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της διαδρομής. Όμως, καθώς ο Reid τρέχοντας ώμο με ώμο, με τον Widoff βρέθηκε στη 2η θέση καθώς ο Sindballe άρχισε να χάνει έδαφος στο τρέξιμο, ο Al-Sultan αρνήθηκε να τα παρατήσει μπροστά στον τρεις φορές νικητή του Kona. Και ο Νεοζηλανδός Brown, ταχύτατος πλησίαζε γρήγορα, έχοντας κερδίσει μέχρι εκεί 8 λεπτά από το ΚΜ-17. Μετά, καθώς ο διασκελισμός του Reid άρχισε να γίνεται πιο κοντός και ο ίδιος κατέβαλε προσπάθεια καθώς έκανε τη μεταβολή στο Σταθμό και πήρε το δρόμο προς την γραμμή του τερματισμού στο Alii, o Brown μαζί με τον Βέλγο Rutger Beke, συνέχισαν να ροκανίζουν τη διαδρομή πίσω του και πίσω από τον Al-Sultan, τώρα σχεδόν 6 λεπτά πιο πίσω, παραμένοντας όμως προσηλωμένοι στον τερματισμό τους.

«Ήξερα ότι θα κέρδιζα, όταν ήμουν μόλις 2 μίλια πριν τον τερματισμό», είπε ο Al-Sultan αμέσως μετά τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο στο Ironman. «Δεν ήθελα να σφίξω με κανέναν το χέρι μου πιο πριν, γιατί φοβόμουν τόσο πολύ» [ότι ο Reid θα τον προλάβαινε].

Με έναν μαραθώνιο στο 2:50:13, ο Brown προσπέρασε τον Reid στο Queen K καθώς πλησίαζαν στην πόλη, για να πάρει τη δεύτερη θέση με 8:19:36. Η επίδοση αυτή ήταν η καλύτερη για τον Brown από το 2001. Ο Reid, τρέχοντας σε 2:55:59 τερμάτισε 3ος σε 8:20:04, ενώ ο Beke βελτιώθηκε στο τρέξιμο και με 8:22:30 τερμάτισε 4ος. Ο Widoff με μια εντυπωσιακή απόδοση ήταν 5ος –και κορυφαίος Αμερικανός- με 8:23:01.

Η πρωταθλήτρια Badmann από την άλλη πλευρά στις γυναίκες, υπερασπίστηκε τον τίτλο της και κέρδισε για 6η φορά, με χρόνο 9:09:30, που αποτελεί και την δεύτερη πιο καλή της επίδοση –πιο γρήγορη ήταν το 9:07:54 του 2002. Όμως η νίκη δεν ήρθε για την Badmann σαν κάτι το αυτονόητο. Η Ελβετή superstar πίεσε τον εαυτό της για να καταφέρει να βρεθεί μπροστά στο ποδήλατο, πριν κάνει προέλαση προς την νίκη στο μαραθώνιο.

Φέτος όμως η Jones, που κέρδισε το Ironman στη Φλόριντα τον προηγούμενο Νοέμβριο, είχε μια καταπληκτική παρουσία στο Kona, στην πρώτη μόλις εμφάνισή της εκεί, κολυμπώντας σε 54:55, ποδηλατώντας σε 4:54:11 και τρέχοντας σε 3:18:13, που συμπλήρωναν μαζί ένα εκπληκτικό 9:11:51, μόλις 2 λεπτά πίσω από την Badmann. Πράγματι η Jones μπήκε μπροστά στο ποδήλατο και κράτησε μια σόλο πρωτοπορία σε όλη τη διάρκεια των 180 χιλιομέτρων της διαδρομής, δίνοντας ένα προβάδισμα 10 λεπτών απέναντι στην Badmann στην ανάβαση του Hawi και δύο λεπτών απέναντι στην πιο κοντινή της αντίπαλο, την επίσης Αμερικανίδα Dede Griesbauer.

Με χρόνο 5:47 στη δεύτερη αλλαγή, η Jones μπήκε στο τρέξιμο σε καλή κατάσταση, πριν η Badmann φορέσει τα παπούτσια του τρεξίματος, αφού πρώτα εξέτισε μια ποινή 4 λεπτών. Στο ΚΜ-25 ωστόσο, η Badmann έκλεισε το άνοιγμα που τη χώριζε σε λιγότερο από τρία λεπτά και η Jones ήταν ανήμπορη να κρατήσει το ρυθμό της, που έκλεισε σε 3:06:24. «Είναι απίστευτο», είπε η Badmann μετά τη νίκη της. «Απέδειξα ότι μπορώ να τρέξω».

Πίσω από την Badmann, η Jones τερμάτισε δεύτερη, με την Αυστραλή –μόλις 27χρονη- Kate Major, να παίρνει την 3η θέση με χρόνο μόλις δευτερόλεπτα πιο αργό (9:12:39). Το ανερχόμενη αστέρι, η Νεοζηλανδή Jo Lawn βελτίωσε την 5η θέση της από το 2004, τερματίζοντας 4η σε 9:14:53. Η Αυστριακή Kate Allen, χρυσή ολυμπιονίκης το 2004, έκλεισε την 5άδα με χρόνο 9:22:08.


- Διαβάστε τα πλήρη αποτελέσματα του αγώνα
- Επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του Ironman
- Διαβάστε για την ιστορία του Ironman στο Α-Ζ